Author: Christine Prudon

Sylvia Blickman over Oerbos 

Na een rondleiding door het historisch gebouw maakte ik een wandeling op het terrein van het Provinciehuis en stuitte op een plek die me eerder nog niet was opgevallen. Ik trof een wat achteraf gelegen stukje ‘oerbos’ aan met eeuwenoude bomen, wat een enorm contrast vormde met het gladgestreken plantsoen voor het Provinciehuis.

Daarom besloot ik, dit naar mijn gevoel zo kwetsbare bos, terug te brengen naar het Paviljoen om het te koesteren en te vereeuwigen. Ik verzamelde bladeren van de oude bomen en droogde ze in mijn herbarium. De volgende stap was het persen van de bladeren in zacht en kleurig metaal. Door uiterste precisie in het persen en het licht schuren werden de structuren helder en de kleuren zachter.

De balans tussen de natuur volgen en deze naar je hand zetten blijkt een spannend proces. Met het resultaat heb ik een nieuw bos gecreëerd, waarvan de bladeren zijn verbonden met een “gouden” draad om het te koesteren en uit te dragen.

Met dit monumentale collier reageert Jennifer op de geschiedenis van bewoners en gebruikers van Paviljoen Welgelegen. Van de eigenaar en architect (1874) tot de huidige ambassadeur van de koning (2017) en alle sleutelfiguren in de periode daartussen. Het gebouw heeft veel meegemaakt, van bewoning naar bezetting, verpaupering, dreiging van afbraak en publieke functies. Behalve de gebruikers krijgen kunstenaars en vormgevers –architect van gebouw en kunstcollectie- ook een plek in dit conceptuele werk, tenslotte zorgden zij ervoor dat het gebouw waardevol is en de tand des tijds heeft doorstaan.

Ei als symbool voor Schepping.
Voor iedere sleutelfiguur (voor zover tracering mogelijk was) is er een porseleinen ei gemaakt met persoonlijke vermelding in de vorm van een datumstempel en naam. De bewoners en gebruikers van het pand hebben het ‘gemaakt en bijna gebroken’. Daarnaast zijn de bewoners en gebruikers figuren (geweest) van grote invloed op de samenleving, mensen met grote verantwoordelijkheden.

Alle eieren zijn gebarsten en het verse struif (glas) loopt eruit. De eieren zijn echter niet verloren, je kunt je er nog mee voeden.

De eieren staan ook op de rand van het dak en het hek van het provinciehuis. Hoes is hier al zolang ze zich het Provinciehuis herinnert door gefascineerd en haar gedachten gingen veelvuldig uit naar de symboliek hiervan. Nu verwerkt ze deze in het collier, speciaal gemaakt voor Paviljoen Welgelegen. Het gebruik van glas is een eerbetoon aan glaskunstenaars Bert Grotjohann, Bert van Loo en Michel van Overbeeke, van beiden zijn glasobjecten terug te vinden in het voormalige Paleis.

De titel AT SPES NON FRACTA was het familiecredo van Henry Hope, de bankier die Paviljoen Welgelegen liet bouwen en de eerste bewoner.