Met dit monumentale collier reageert Jennifer op de geschiedenis van bewoners en gebruikers van Paviljoen Welgelegen. Van de eigenaar en architect (1874) tot de huidige ambassadeur van de koning (2017) en alle sleutelfiguren in de periode daartussen. Het gebouw heeft veel meegemaakt, van bewoning naar bezetting, verpaupering, dreiging van afbraak en publieke functies. Behalve de gebruikers krijgen kunstenaars en vormgevers –architect van gebouw en kunstcollectie- ook een plek in dit conceptuele werk, tenslotte zorgden zij ervoor dat het gebouw waardevol is en de tand des tijds heeft doorstaan.
Ei als symbool voor Schepping.
Voor iedere sleutelfiguur (voor zover tracering mogelijk was) is er een porseleinen ei gemaakt met persoonlijke vermelding in de vorm van een datumstempel en naam. De bewoners en gebruikers van het pand hebben het ‘gemaakt en bijna gebroken’. Daarnaast zijn de bewoners en gebruikers figuren (geweest) van grote invloed op de samenleving, mensen met grote verantwoordelijkheden.
Alle eieren zijn gebarsten en het verse struif (glas) loopt eruit. De eieren zijn echter niet verloren, je kunt je er nog mee voeden.
De eieren staan ook op de rand van het dak en het hek van het provinciehuis. Hoes is hier al zolang ze zich het Provinciehuis herinnert door gefascineerd en haar gedachten gingen veelvuldig uit naar de symboliek hiervan. Nu verwerkt ze deze in het collier, speciaal gemaakt voor Paviljoen Welgelegen. Het gebruik van glas is een eerbetoon aan glaskunstenaars Bert Grotjohann, Bert van Loo en Michel van Overbeeke, van beiden zijn glasobjecten terug te vinden in het voormalige Paleis.
De titel AT SPES NON FRACTA was het familiecredo van Henry Hope, de bankier die Paviljoen Welgelegen liet bouwen en de eerste bewoner.